το χρονικό
«Πριν από τα ξημερώματα στις 17 Αυγούστου του 1944 η πόλη της Κοκκινιάς περικυκλώνεται από τα γερμανικά στρατεύματα και τους Έλληνες συνεργάτες τους,
τα τάγματα ασφαλείας και τους δωσίλογους, και ο κλοιός όλο και στενεύει. Κάποιους άντρες τους παίρνουν από τα σπίτια τους.
Παράλληλα, γίνονται συμπλοκές σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου σκοτώνονται πολλοί Κοκκινιώτες. Όλοι οι άντρες από 14 έως 60 χρονών καλούνται
να συρρεύσουν στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. «Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επιτόπου», ακούγεται από τα μεγάφωνα.
Χιλιάδες άτομα συγκεντρώνονται και τους χωρίζουν σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους, για να μπορούν, κουκουλοφόροι και μη, προδότες να εντοπίζουν και να καταδίδουν τους αντιστασιακούς του ΕΛΑΣ,
του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, στους Γερμανούς, προς εκτέλεση. Οι μελλοθάνατοι οδηγούνταν μέσα στη Μάντρα του παλιού ταπητουργείου όπου και εκτελούνται.
Το απόγεμα της ίδιας μέρας 8.000 όμηροι οδηγούνται με τα πόδια στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και από εκεί γύρω στους 1800 άτομα στέλνονται σε
στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, όπως στο Μπίμπλις, Μπούχενβάλτ, Νταχάου, Μάνχαϊμ, Άουσβιτς και αλλού.
Δυο σημαντικά γεγονότα συνέβησαν πριν και μετά το μπλόκο της Κοκκινιάς και συνδέονται αναντίρρητα και αναπόσπαστα με αυτό. Πριν το μπλόκο, από τις 4 έως τις 8 Μαρτίου του 1944 γίνονται μάχες μέσα στην Κοκκινιά μεταξύ γερμανικών δυνάμεων, χωροφυλάκων και ταγματασφαλιτών από τη μία που επιτίθενται μέσα στη συνοικία και από την άλλη σε μέλη του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κοκκινιάς. Στις 6 Μαρτίου πραγματοποιείται μάλιστα μαζική πανεργατική απεργία στον Πειραιά κατά της τρομοκρατίας της Κοκκινιάς. Μάλιστα, θεωρείται ότι το μπλόκο της Κοκκινιάς ήταν ουσιαστικά τα αντίποινα για τη «Μάχη της Κοκκινιάς», όπως είναι γνωστές εκείνες οι μέρες των μαχών εντός της συνοικίας και τη σθεναρή και δυναμική αντίσταση που επέδειξε η συνοικία. Μετά το μπλόκο 40 ημέρες, στις 24 Σεπτεμβρίου 1944 έγινε το μνημόσυνο, κατά το οποίο επίσης χτυπήθηκε, αυτή τη φορά τυφλά, το πλήθος στην πλατεία με πολυβόλα.
Σημειώνεται ότι όλα τα μπλόκα (στις πόλεις της Αθήνας και του Πειραιά) έγιναν σε προσφυγικές συνοικίες και ήταν καλά σχεδιασμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Στόχος ήταν να αποδυναμώσουν την αντίσταση, με τον εκφοβισμό και τη βία να στρέψουν τον κόσμο κατά της οργανωμένης αντίστασης, να σπείρουν τη διχόνοια, να σκοτώσουν τους κομμουνιστές και γενικότερα τους αντιστασιακούς - παρότι κάποιες φορές δεν τους διαχώριζαν καθώς θεωρούσαν κατά κάποιο τρόπο την ευθύνη της αντίστασης συλλογική - και φυσικά, να επιτάξουν εργάτες για τους οικονομικούς και στρατιωτικούς τους σκοπούς».
