ένα παιδί που ήτανε στο ΕΑΜ
Δεν ξέρεις το όνομα! Ήταν ο Στέλιος Καρδάρας! Τον σκότωσαν ταγματασφαλίτες μια μέρα μετά το μπλόκο (18/8/1944) στην περιοχή του Ρέντη. Ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ρεμπέτης από τον Πειραιά, αφηγείται: «την κατοχή είχε γυρίσει η νύχτα μέρα. Αντί να δουλεύουμε τη νύχτα, δουλεύαμε τη μέρα. Ο κόσμος όξω φώναζε πεινάω. Τα μαγαζά αυτά που δουλεύαμε εμείς ήταν γιομάτα. Όξω κρέας τυριά ψωμιά δεν υπήρχανε, ενώ εκεί στο μαγαζί που δούλευα εγώ είχε κάθε μέρα τρία αρνιά – μεγάλα, κρεμασμένα.., ερχόντουσαν κλέφτες, σαλταδόροι, απατεώνες, που όλη αυτή η ιστορία, ερχόντουσαν μέσα εκεί. Εντωμεταξύ εγώ έκατσα κι έγραψα κι ένα τραγούδι ύστερα για το φίλο μου το Στέλιο τον Καρδάρα – ένα παιδί που ήτανε στο ΕΑΜ, στην Αντίσταση.., αυτός έκανε ζημιές πολλές στους Γερμανούς. Σταμάταγε τα αυτοκίνητα κι έβαζε τη συμμορία που είχε από πίσω και κατεβάζανε τα πράγματα και τα μοίραζε στον κόσμο. Τον εσκοτώσανε ταγματασφαλίτες. Και με πήρανε τότες εμένα οι ΕΑΜίτες, στην Κοκκινιά. Με πήρανε να παίξω το Στέλιο τον Καρδάρα. Μόλις ακούσανε Καρδάρα οι Κοκκινιώτες, όλοι, γιόμισε η Πλατεία έτσι, του Άγιου Νικολάου. Γιόμισε. «Τί γίνεται;» λέω. «Μόνος μου» λέω «με το μπουζούκι;» Και παίζω τον Καρδάρα και κρατήσανε ενός λεπτού σιγή, όλοι, και κλάψανε… η γης κι ο κόσμος! Για τον Καρδάρα. Η γης κι ο κόσμος έκλαψε να πούμε. Τόσο πολύ να πούμε»
ΤΕΛΟΣ; Η διαδρομή αυτή έφτασε στο τέλος της. Μπορείτε να αρχίσετε μια άλλη διαδρομή ξαναγυρνώντας στην αρχή ή ξεκινώντας από ένα άλλο σημείο από το οποίο έχετε ήδη περάσει!