Γεννήθηκα στις 8 Φλεβάρη του 1926. Ζούσα με τους φτωχούς γονείς μου στο Κερατσίνι και δούλευα από μικρή σε εργοστάσιο. Οργανώθηκα στην ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαίων Ελλάδας) στα 16 και μπήκα στην Αντίσταση κι από το 1943 στο ΚΚΕ. Στις 17 Αυγούστου του 1944, βρίσκομαι στη Νεάπολη με συναγωνιστές από όπου μετά από μάχη με συνέλαβαν και με βασάνισαν φριχτά. Με οδήγησαν στο χώρο όπου είχαν εγκλωβίσει όλους τους άντρες της περιοχής, βασανίζοντας και σκοτώνοντας όσους υποδείκνυαν οι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών. Εκεί με εκτέλεσαν.
Τους είπα: «Σαν κι εσάς προδότες εγώ έφαγα 65» και πριν με σκοτώσουν: «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας την πάρουν οι προδότες! Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες να τους εκδικηθούν».
Στη μνήμη μου η Πλατεία Σπάθα επί της Γρηγορίου Λαμπράκη στη Νεάπολη έχει μετονομαστεί σε Πλατεία Διαμάντως Κουμπάκη και εκεί υπάρχει και εκεί μπορείτε να δείτε και την προτομή μου.
Αρκετά όμως με τα δικά μου.
-Εσείς, τί κάνετε;
Υποσημείωση:
Η πρώτη δασκάλα του προσφυγικού καταυλισμού της Κοκκινιάς ήταν η Μαριάνθη Σκαλά.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣΕ